Makna Falsafah Menurut Aristotle

Aristotle (387-322SM) menyatakan bahawa falsafah ialah ilmu tentang kebenaran. Ini kerana, tujuan atau matlamat falsafah adalah mengetahui hakikat sesuatu. Kehidupan sebagai ahli falsafah ialah kehidupan sebagai pengkaji dan penyelidik untuk mencari kebenaran. Untuk mencari dan mendapatkan kebenaran, ahli falsafah itu perlu berfikir dan mencari ilmu.

Makna Falsafah Menurut Plato

Plato (427-347SM) menyatakan bahawa ahli falsafah adalah manusia yang bersedia menerima ilmu pengetahuan, cinta, tidak pernah puas-puas belajar dan berminat mencari kebenaran dan suka melihat kebenaran itu diterjemahkan dalam kehidupan, hatinya terpaut kepada kebenaran. Selain itu, ia menjelaskan bahawa terdapat unsur moral dalam falsafahnya.

Bagi Plato, falsafah ialah pengetahuan kepada benda-benda. Benda-benda itu termasuklah benda disebalik benda (metafizik). Pengetahuan ini atau falsafah berusaha untuk memahami segala benda dan mengetahui akan hakikatnya.

Beliau juga turut menjelaskan bahawa failasuf itu ialah orang yang menghiasi dirinya dengan kecintaan kebenaran serta penyelidikan dan lebih mengutamakan jalan keyakinan daripada jalan dugaan (dhan).

Jalan untuk mencapai kebenaran menurut beliau adalah melalui falsafah kerana intipati falsafah ialah mencintai, mengatur dan mengagungkan kekuatan akal dan hati. Apabila seseorang dapat mencapai tahap failasuf, maka dia akan memperolehi pengetahuan, dengan pengetahuan itu dia akan bertindak sejajar dengan kebenaran tersebut. Kerana, failasuf adalah cintakan kebenaran dan hanya mahukan kebenaran sahaja.

Ilmu Falsafah dan Peranannya Dalam Kehidupan

Dalam usaha untuk memahami falsafah, perkara utama yang perlu diberi perhatian adalah ciri-ciri utama atau komponen penting ilmu falsafah itu sendiri. Secara dasarnya, ilmu falsafah memainkan peranan penting dalam kehidupan manusia mempunyai enam asas, iaitu:

1. Masalah.

2. Sikap.

3. Kaedah.

4. Kegiatan.

5. Kesimpulan.

6. Kesan.

Masalah dalam falsafah ialah masalah-masalah yang berkaitan dengan alam seperti asal usul (dulu), perkembangan (sekarang) dan masa depan (akan datang). Malah, masalah itu juga berkaitan dengan manusia, moral dan etika dan sebagainya. Ini kerana, skop atau perbincangan ilmu falsafah adalah segala sesuatu yang ada wujud dalam alam ini termasuklah persoalan Ketuhanan, Wahyu, Ilmu, Kebenaran dll.Usaha yang berterusan untuk menyelesaikan masalah-masalah seperti diatas melahirkan beberapa bidang ilmu pengetahuan seperti epistemologi (perbahasan mengenai ilmu), logik, sains, falsafah bahasa, metafizik, nilai dan sebagainya.

Makna Falsafah Menurut Socrates

Socrates (470-399SM) berpendapat bahawa falsafah adalah merupakan aspek yang menyentuh kehidupan secara praktikal. Menurutnya, falsafah adalah usaha memperbaiki manusia melalui prinsip moral yang boleh diperolehi daripada kebersihan fikiran. Beliau juga menyatakan bahawa untuk memperbaiki moral, ia memerlukan kepada kebersihan fikiran.

Selain itu, falsafah bukan sahaja merupakan renungan secara rasional, tetapi ketaatan yang tidak berbelah bahagi terhadap prinsip-prinsip yang terkandung dalam falsafah. Falsafah merupakan sebahagian daripada teori-teori yang membentuk dan menguruskan kehidupan yang praktikal.

Pada zaman beliau, munculnya suatu kumpulan ahli falsafah yang digelar Sophists. Golongan ini menyatakan bahawa manusia adalah pengukur kepada semua perkara. Doktrin ini tidak dapat diterima kerana ia menghancurkan nilai dan sistem moral serta spiritual masyarakat. Implikasi dari doktrin kumpulan ini menyatakan bahawa manusia yang menentukan baik buruk sesuatu, tidak ada kebaikkan mutlak, semuanya bersifat nisbi. Dengan kesan ajaran ini, ia menghancurkan kestabilan sistem moral masyarakat yang baik dan meruntuhkan kebenaran. Iaitu bagi kumpulan Sophists tiada kebenaran yang bersifat mutlak.

Makna Falsafah Menurut Pythagoras

Pythagoras (527-497SM) mentakrifkan makna falsafah lebih luas berbanding dengan Thales. Beliau mendefinisikan falsafah sebagai aktiviti pemikiran tetapi berusaha mempertinggikan spiritual dan moral personaliti manusia. Katanya, setiap perkara atau aktiviti yang menyuburkan pemikiran adalah untuk mempertinggikan spiritual dan personaliti seseorang. Di sini, beliau menambah perbahasan ilmu falsafah dengan memasukkan perbahasan spiritual dalam perbahasan falsafah dan unsur ini pada anggapannya adalah penting kepada manusia di dunia ini.

Beliau dalam menjelaskan fasafah ini menggunakan kiasan atau analogi berdasarkan kepada suasana dalam Sukan Olimpik. dalam sukan tersebut, beliau menyatakan bahawa terdapat tiga kelompok utama manusia. Pertama, kelompok manusia yang mengambil bahagian iaitu atlit.

Makna Falsafah Menurut Thales

Thales (624-546 SM) merupakan tokoh falsafah Greek yang digelar sebagai bapa falsafah Barat. Beliau merupakan tokoh pertama yang membicarakan tentang falsafah dalam tamadun pemikiran manusia. Pada zamannya, beliau cuba untuk merasionalkan pandangan-pandangan yang bersifat lagenda dan mitos berkaitan alam dalam masyarakatnya.

Menurut beliau, falsafah seharusnya memberi penekanan atau perhatian kepada tiga aspek penting iaitu benda (things), rasional (rationality) dan kesejagatan (universality). Maksudnya, falsafah menurut beliau ialah penerangan secara rasional kepada seluruh benda secara prinsip atau universal atau kesejagatan. Penekanan diberikan kepada ketiga-tiga perkara ini adalah kerana ia merupakan intipati kepada perkataan falsafah itu. Benda yang dimaksudkan oleh beliau ialah alam (nature). Beliau cuba memberikan penyelesaian terhadap persoalan hakikat benda - asal-usul benda- yang akhirnya dibicarakan secara sistematik dalam bidang metafizik.